«Η ΑΝΔΡΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ», του Jacques Andre, Μετάφραση: Γιάννης Στρίγκος, εκδόσεις: Πατάκη, 2019, σσ. 206.
Σήμερα, οι ψυχαναλυτές και ιστορικοί της Σεξουαλικότητας, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ομοφυλοφιλία, δεν έχει καμμία σχέση με τον αρχαίο Σοδομισμό ή την Παιδεραστία.
Καθότι, ισχυρίζοται, ότι άλλαξε μορφή και έγινε δήθεν πιό πολιτισμένος και εξελιγμένος, συγκριτικά, προφανώς από τα Σόδομα και την Αρχαία Ελλάδα, ενώ συνάμα άλλαξε την μορφή του από τον διεστραμμένο και ανώμαλο Σοδομισμό στην «φυσιολογική» πλέον Ομοφυλοφιλία. Ωραιοποιήθηκε, κατά την γνώμη μας, η πράξη του σοδομισμού ή της αρσενοκοιτίας με μιά πιό εύηχη και πιασάρικη λέξη, ενώ οι μεταμοντέρνοι ομοφυλόφιλοι φαίνεται να απέκτησαν νέα μορφή ή νέο είδος μίας «εσωτερικής ανδρογυνίας» έναν «ψυχικό ερμαφροδιτισμό», όπερ ουσιωδώς παρατηρούμε όλοι μας έκπληκτοι ότι οι εν λόγω ψυχοκοινωνικές τάσεις οδηγούν πλέον σε αμιγώς κοινωνίες Τρανσχιουμάνιτι και απολυτοποίηση ή προαγωγή των Τρανσέξουαλ ερμαφρόδιτων ατόμων, ώστε να αποδυναμωθούν αισθητά τα δύο βιολογικά φύλα.
Καταλήγω, στο κοινωνιολογικό συμπέρασμα, ότι από την εύλογη ίσως απαξίωση της παραδοσιακής πατριαρχίας, που καταπίεζε σε υπερβάλλοντα βαθμό την σεξουαλικότητα του παιδιού και της γυναίκας, οδηγηθήκαμε αισίως στην μοντέρνα και φιλελεύθερη εποχή του Φεμινισμού και της Μητριαρχίας, με την άκρατη και αδιάκριτη πλέον σεξουαλική απελευθέρωση, εφήβων και γυναικών, όπου οι οπαδοί της υπέπεσαν στον έτερον άκρο της φυλετικής πολεμικής και μισανθρωπίας του ανάδρομου και αμφίθυμου σεξισμού και μισανδρισμού εναντίον κυρίως των ανδρών ή του ανδρισμού, με το τραγικό αποτέλεσμα, Φεμινισμός και Σοδομισμός να συνεργάζονται άρρηκτα και στενά για τα δικαιώματά τους, εις το όνομα του κοινού εχθρού τους εκείνης της πάλαι ποτέ κραταιάς Πατριαρχίας... όπου στην ουσία οι ομοφυλόφιλοι, υπέσκαπταν λόγω ζηλοφθονίας, ουσιωδώς και οντολογικώς, τον ρόλο της γυναίκας και της μητέρας, αφού τελικά οι Τρανσέξουαλ, ποδηγέτησαν, κατεξουσιάζουν, κυριάρχησαν και χειραγωγούν πλέον οικονομικώς τις απανταχού ομοφυλοφιλικές κοινότητες, και παραβιάζουν σε όλα τα επίπεδα τα δικαιώματα των γυναικών, των ανδρών και των παιδιών μας.
Κατήντησαν, στο έσχατο σημείο πλέον, να διεκδικούν με μανία τα παιδιά σας και να υποχρεώνουν εμμέσως πλην σαφώς, Βουλευτές, Θεσμούς, Κοινοβούλια και Πολιτείες, να επιβάλλουν σώνει και καλά στα παιδιά την προπαγάνδα της ομοφυλοφιλίας από την Προσχολική ηλικία, ώστε να φυτευθεί για τα καλά ο σπόρος της σεξουαλικής διαστροφής και της αμφιβολίας του βιολογικού φύλου του παιδιού και κατά την εφηβεία να εμφανίσει δυσφορία φύλου, ώστε ετεροχρονσμένα οι «νέοι Σωτήρες» μας, οι Σχολικοί Σύμβουλοι, οι Εκπαιδευτικοί Ψυχολόγοι, οι Παιδίατροι, οι Παιδοψυχίατροι, το Κράτος που θα λαμβάνει δισεκατομμύρια τζίρο το χρόνο από τις χειρουργικές μεταστροφές φύλων, να οδηγήσουν τα ανήλικα παιδιά σας/μας στον ψυχολέθριο μονόδρομο της απεχθέστατης και αποτρόπαιας φυλομετάβασης, και μετασχηματισμού του βιολογικού ανθρώπου, σε ερμαφρόδιτο Τρανσέξουαλ άτομο.
Μία ακόμη επιστημονική βιβλιογραφία, περί της ανδρικής σεξουαλικότητας, η οποία σε πολλά σημεία υπερασπίζεται την ομοφυλοφιλία, αλλά επιβεβαιώνει σε άλλα σημεία, ότι ανάμεσα στα πολλά και διάφορα είδη ομοφιλοφιλίας, ήταν και είναι η αρχαία παιδεραστία και παιδοφιλία.
Εμείς, δείχνουμε με ανάλογα φωτογραφικά στιγμιότυπα σε συγκεκριμένες σελίδες και κεφάλαια, τι ακριβώς λένε οι πηγές, επιστημονικές πηγές όπου είτε προσεγγίζουν θετικά ή αρνητικά την ομοφυλοφιλία. Εστιάζοντας, κυρίως, στην ακαδημαϊκή ρητορική και πολιτική γραμμή μας.
Ουσιαστικό συμπέρασμα, μέσα από την εν λόγω ψυχαναλυτική πηγή είναι: ότι το πλέον γενικά αποδεκτό στον κόσμο είναι η ψυχική αμφιφυλοφιλία που εκπηγάζει κυρίως από το ψυχολογικό μοτίβο των ψυχολογικών ταυτίσεων με τα γονεϊκά ή άλλα πρότυπα, τις σεξουαλικές φαντασιώσεις, ο Νάρκισσος εαυτός, η απέχθεια του γυναικείου γεννητικού οργάνου και ο ρόλος του οιδιπόδειου συμπλέγματος.
Αντιγράφω κυρίως μόνο αυτήν την παράγραφο: «Ο πρώτος που πρότεινε μια ψυχογένεση της ομοφυλοφιλίας ήταν ο Φρόυντ. Όχι της ομοφυλοφιλίας γενικά, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΚΗΣ (ομοφυλοφιλίας) στην κυριολεξία μορφή της, ΟΤΑΝ δηλαδή το αντικείμενο του πόθου είναι ΕΝΑΣ ΕΦΗΒΟΣ. (δες ένθετο φωτογραφιών την σελ. 119).
Ιδού για ποιό λόγο ο στόχος των ομοφυλόφιλων είναι η ψυχογέννεση και «έμπνευση» της ομοφυλοφιλίας στα αρχαιοελληνικά πρότυπα, στο φάσμα δηλαδή της παιδοφιλικής ομοφυλοφιλίας, καθότι δεν είναι και τόσο εύκολη η συγκομιδή εραστών για τις ανάγκες και απαιτήσεις των ενήλικων ομοφυλοφίλων, και θα πρέπει να διευρύνουν «λογικά» το πεδίο δράσης τους και στα ανήλικα άτομα, και δη στην εφηβεία.
Την εφηβεία έχουν ως στόχο και οι Τρανσέξουαλ, ώστε σε αυτό το σημείο, είναι το πλέον τρωτό σημείο του ανθρώπου, ώστε να πάρει οριστικές αποφάσεις (χωρίς την σύμφωνη γνώμη των γονέων, αφού το Κράτος θα τον υπερασπίσει σε αυτό του το δικαίωμα, απαξιώνοντας την βούληση των γονέων) περί της φυλομετάβασης.
Αποδεικνύω, μία ακόμη φορά, ότι υφίσταται άμεση ή έμμεση σχέση ομοφυλοφιλίας και παιδοφιλίας. Ενώ, οι Αρχές αντιμάχονται μονομερώς και εύλογα την παιδοφιλία μόνον, έχουν αφήσει αδιακρίτως ως ξέφραγο αμπέλι την προπαγάνδα της ομοφυλοφιλίας (και ιδιαζόντως της παιδοφιλικής ομοφυλοφιλίας που έχει ως στόχο της ανήλικα παιδιά) να οργιάζει πανταχόθεν, ενώ είναι ξεκάθαρος ο στόχος τους.
Προτείνω έξι (6) υπέροχα επιστημονικά βιβλία, για να δείτε από που αντλώ τις επιστημονικές βεβαιότητες της πολιτικής θέσης μου, όσον αφορά στα περί της συσχέτισης ομοφυλοφιλίας και παιδοφιλίας, και ότι αν οι Αρχές θέλουν να πατάξουν ριζηδόν την παιδοφιλία, θα πρέπει να εστιάσουν εξίσου και στην προπαγάνδα της (παιδοφιλικής) ομοφυλοφιλίας σε ανήλικα άτομα, προσεχώς, ως «ολιστική», «περιεκτική» και «υποχρεωτική» Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση.
Υποννοώ, ότι αν, και μόνο αν, είχαμε Αστυνομία που σέβονται τον εαυτό της και τους πολίτες της, τότε, και μόνο τότε, θα έπρεπε να μπουκκάρει αιφνίδια στο τάδε ή δείνα Κοινοβούλιου του τάδε Κράτους, που ψηφίζει υπέρ της ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ «ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ» και «ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ» Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης, εις το όνομα της προστασίας των παιδιών από την παιδοφιλία, και να συλλάβει όλους εκείνους τους πολιτικούς αγύρτες και αλήτες που ψήφισαν τον εν λόγω νόμο και να ελέγξει τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τους.
Και να απαιτήσει στις αστυνομικές καταθέσεις τους, να ορίσουν γραπτώς, σαφώς και ρητώς, τι ακριβώς εννοούν και τι ακριβώς εννοιολογικό περιεχόμενο ορίζουν με τις δύο λέξεις «ολιστική» και «περιεκτική» σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.
Η πολιτική θέση μας, εντός της ολιστικής και περιεκτικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης σε όλες τις βαθμίδες των δημόσιων σχολείων είναι κατά κόρον η προπαγάνδα της ομοφυλοφιλίας, και με συγκαλύμμενο τρόπο η παιδοφιλική ομοφυλοφιλία.
Εκπαιδευτικός | Αναπληρωτής καθηγητής
Ερευνητής της ιστορίας και φιλοσοφίας της Επιστήμης καθώς και της Βιοηθικής και Ηθικής της Ιατρικής
-----------------------------------
Βιβλιογραφία περί της Ομοφυλοφιλίας
Στο διά ταύτα: Η Επιστημονική Βιβλιογραφία, που δείχνει και αποκαλύπτει ΜΕ ΚΑΘΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ότι η ομοφυλοφιλία είναι πλέον είτε μία φυσιολογική πράξη είτε μία μη φυσιολογική (με το νόημα της φυσιολογίας των σωματικών οργάνων) σεξουαλική πρακτική και είναι μάλιστα κατά τις επόμενες πηγές μία σεξουαλική πρακτική που αποκλίνει από τον φυσικό ή φυσιολογικό σεξουαλικό στόχο της, άρα πρόκειται για ιδιότυπη ψυχική νεύρωση και διαστροφή, και ότι η ομοφυλοφιλία συνδέεται -με αναφορές των συγγραφέων- άρρηκτα με την (αρχαιοελληνική) παιδοφιλία ή παιδεραστία, είναι η αμέσως επόμενη την οποία προτείνω για τους δεινούς ή φιλότιμους ερευνητές και γνήσιους μελετητές της βιβλιογραφίας όσον αφορά, εν γένει και εν είδει, περί της ψυχολογίας της Σεξουαλικότητας.
1. «ΤΡΕΙΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑΣ», του Σίγκμουντ Φρόυντ, πατέρα της Ψυχανάλυσης, εκδόσεις: Επίκουρος.
2. «Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΣΜΟΥ», του Βίλχλεμ Ράϊχ, εκδόσεις: ΡΕΩ, Αθήνα, 2015, σελ. 273-279.
3. «ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ» (Αφήγηση διεπιστημονική - Από την αρχαιότητα στο σήμερα - Από τους μικροοργανισμούς στον άνθρωπο), επιμέλεια: του Χρυσόστομου Σταμούλη, εκδόσεις: ΑΡΜΟΣ, σσ. 351.
4. «ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ», του Άλφρεντ Αντλέρ, εκδόσεις: Επίκουρος, 1974, σσ. 93.
5. «Η ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ» (Η Αυτοψυχογνωσία με Ψυχοδηλωτικά Φάρμακα), του Αθανασίου Καυκαλίδη, εκδόσεις: CaptainBook.gr, σσ. 429.
6. «Η ΑΝΔΡΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ», του Jacques Andre, Μετάφραση: Γιάννης Στρίγκος, εκδόσεις: Πατάκη, 2019, σσ. 206.
*Η βιβλιογραφία περί του ζητήματος θα συμπληρώνεται συστηματικά, για όσους επιθυμούν να ερευνήσουν και να μελετήσουν σοβαρότερα το εξαιρετικά ενδιαφέρον ζήτημα της φυσιολογικής και μη, ανθρώπινης Σεξουαλικότητας.
