Κύριε, όπως η στρογγυλή σφαίρα του κτιστού ήλιου, ας διαχέεται έτσι στο σύμπαν και η άκτιστη χάρη σου, όπως οι λαμπερές ακτίνες φωτός διανοίγουν τα βλέφαρα των οφθαλμών μου, έτσι ακριβώς ας ανοίξουν και τα πέταλα της σκληρής μου καρδίας, ωσάν ανοίγουν τα φύλλα του νεογέννητου λωτού και εξαπολύει αιφνίδια και θαυμαστά το φυσικό εράσμιο άρωμά του.
Λαμπυρίδες, γεμάτες στίγματα και σπέρματα κτιστοακτίστου φωτός, ελέησον ημάς!...
Homo Macabêus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου