 |
| Ακολουθεί η κριτική μας στο εν λόγω άρθρο που παραπέμπουμε φωτογραφικά. |
ΠΕΡΙ ΨΥΧΟΝΕΥΡΩΤΙΚΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΟΡΦΟΥ
Του Παναγιώτη Νούνη
Αν και συμφωνώ -εν μέρει- και κάπως ελάχιστα με το σκεπτικό του θεολόγου κ. Παναγιώτη Ανδριόπουλου, ότι δηλαδή η ισχυρή εκκλησιαστική τάση τόσο στα των ορθοδόξων όσο και στα των ετεροδόξων Χριστιανών είναι να πολεμείται κατά κόρον ο Έρωτας (εξ ού και ο απαράδεκτος ή κακόδοξος διαχωρισμός του Έρωτα εκ της Αγάπης) αλλά και να δαιμονοποιείται το ερωτικό στοιχείον του ανθρώπου, για να ελεγχθεί προφανώς η σεξουαλικότητα των πιστών, εξάπαντος μέσω της «Χριστιανικής Ηθικής», παρ΄ όλα αυτά θεωρώ ότι κατ΄ουσίαν ΑΔΙΚΕΙ τον άγιο Μόρφου.
Είναι ο άγιος Μόρφου πουριτανός, ηθικολόγος και ηθικιστής;
Πολύ το αμφιβάλλω αυτό, διότι έχω την ισχυρή και προσωπική άποψη, ότι δεν συμφωνεί με την «Χριστιανικήν Ηθικήν», καθότι μελετάει νυχθημερόν τα συγγράμματα του Δογματολόγου πατρός Ιωάννη Ρωμανίδη. Μου τα έδειξε μιά ημέρα ο άνθρωπος με μεγάλη χαρά, όταν πήγα να επισκεφθώ τον Πρωτοσύγκελλό του π. Φώτιο.
Ο μακαριστός καθηγητής της Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας ο π. Ι. Ρωμανίδης είναι ένας «ορθόδοξος Νίτσε» στο ζήτημα της «γενεαλογίας της Ηθικής» σε ορθόδοξο έδαφος. Για τον Ρωμανίδη, εξ ορθοδόξου πατερικής απόψεως τεκμηρειωμένο, η «Χριστιανική Ηθική» είναι ανυπόστατη, είναι ετερόδοξη διδασκαλία εκ Δυσμάς, είναι ειδωλολατρία!...
Το σκεπτικό του θεολόγου κ. Παν. Ανδριόπουλου είναι θεμελιωμένο επάνω σε προσωπικές απόψεις του Ψυχιάτρου και κληρικού π. Φιλοθέου Φάρου. Από πότε έγινε οι ορθόδοξοι θεολόγοι να τεκμηρειώνουν τις θεολογικές απόψεις τους επάνω σε πλανεμένους κληρικούς και δή Ψυχιάτρους;
Αυτές οι ουμανιστικές και φιλοσοφικές απόψεις των σύγχρονων νεορθοδόξων και νεονικολαϊτών θέλουν κάποιο ξεκαθάρισμα νομίζω, διότι εντόπισα και στο αντίθετο στρατόπεδο, δηλ. την πλευρά των παραδοσιακών ορθοδόξων που αντιμάχονται τους πρώτους, μερικές υπερβολές. Και οι δύο παρατάξεις θεωρώ ότι έχουν τις υπερβολές τους, συνεπώς δεν είναι της παρούσης να μπούμε σε αυτό το μείζον κεφάλαιο, διότι φαίνεται ότι θα ξεκαθαρισθεί το όλο ζήτημα με κάποια διδακτορική διατριβή από συγκεκριμένο κληρικό στο μέλλον.
Ο π. Φιλόθεος Φάρος, αστόχησεν σε πολλά περί την πίστην. Μέχρι και τον Απόστολον Παύλο προσπάθησε να διορθώσει, μέσω των ουμανιστικών και ψυχιατρικών κριτηρίων του. Ο Απόστολος Παύλος και η Αγία Γραφή θεωρώ ότι δεν προσεγγίζεται με φιλολογικά, κοινωνιολογικά, φιλοσοφικά, ψυχολογικά, δημοσιογραφικά, ή και ψυχιατρικά κριτήρια, αλλά με καρδίαν καθαρά και πνεύμα συνέσεως.
Άρα, ο κ. Παν. Ανδριόπουλος, προσπαθεί, με παρόμοια ψυχολογικά και ψυχιατρικά κριτήρια και με τις γνωστές αμφιλεγόμενες προσωπικές δηλώσεις ενός ατόμου με ειδίκευση στην επιστήμη της Ψυχιατρικής, να τεκμηρειώσει, την αθεολόγητη πολεμική του έναντι του μητροπολίτη Μόρφου.
Μα οι τοποθετήσεις του αγίου Μόρφου δεν ήταν ψυχιατρικές, ούτε κάν ψυχολογικές, αλλά ήταν θεολογικές, ποιμαντικές και κατηχητικές διδασκαλίες αγίων και παγιωμένη διδασκαλία (στο ζήτημα της ομοφυλοφιλίας και των εκτρώσεων τουλάχιστον) της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.
Δηλαδή θεωρώ, ότι ο Μόρφου με τις ποιμαντικές και κατηχητικές τοποθετήσεις του γιά το παρά φύσιν σεξουαλικό ένστικτο των ανθρώπων δεν είχεν σαν σκοπό του, ώστε να ελέγξει την σεξουαλικότητα των ανθρώπων, αλλά γιά να εξασκήσει και να διδάξει ως γνήσιος ποιμένας μια υγιήν και ορθήν κατά φύσιν (τουλάχιστον) σεξουαλικήν διαπαιδαγώγιση για να προετοιμάσει ανθρώπους εις το υπέρ φύσιν.
Μήπως, και για να μιλήσουμε στην γλώσσα που καταλαβαίνουν μερικοί, εκείνην της φροϋδικής Ψυχιατρικής και Ψυχαναλύσεως, η ομοφυλοφιλία δεν θεωρείται από τον περίφημο Ψυχίατρο Σίγκμουντ Φρόυντ ως μεγίστη διαστροφή και σοβαρός εκφυλισμός που παράγει ψυχονευρωτικά άτομα;
Δεν ορίζει ο πατήρ της Ψυχαναλύσεως την ομοφυλοφιλία ως μίαν «έμφυτη ένδειξη νευρικού εκφυλισμού»; Και αν τυχόν και παρερμηνεύω άθελά μου τον Φρόυντ δεν πειράζει, δεν είναι το ιερό Ευαγγέλιον. Δεν θεωρούσε την ομοφυλοφιλία ως ανωμαλία; Και αν ο διάσημος επιστήμων της Ψυχαναλύσεως ο μέγας Φρόυντ την θεωρούσε ως ειδεχθήν ανωμαλία, εμείς πώς να την θεωρήσουμε;
Είναι δυνατόν να απαιτούν μερικοί, να αφήσει ο άγιος Μόρφου το ποίμνιό του έρμαιο στις ψυχιατρικές και ψυχολογικές νευρασθένειες και σε σωρηδόν άλλες υστερικές ψυχοπάθειες που καλλιεργεί κατά κόρον, η αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά, καθώς και η διαστροφή της παρα φύσιν συνουσίας;
Για ποιόν λόγο ένας επίσκοπος της Εκκλησίας να πράξει τέτοιο θανάσιμο αμάρτημα; Για να αποκτήσουν πολύτιμη και έμμισθη πελατεία οι Ψυχιάτροι και οι Ψυχολόγοι; Μα αυτοί δουλεύουν με το αζημείωτο νυχθημερόν με ψυχασθενείς ανθρώπους εντός και εκτός Εκκλησίας.
Να επισημάνω ευθυτενώς στον π. Φ. Φάρο και στον θεολόγο κ. Παν. Ανδριόπουλο, ότι νευρώσεις δεν έχουν μόνον οι ηθικιστές παπάδες, ετεροφυλόφιλοι και καλόγεροι, αλλά και οι νεονικολαΐτες κληρικοί και θεολόγοι, και δή οι ομοφυλόφιλοι κληρικοί και λαϊκοί.
Του Παναγιώτη Νούνη
Θεο-Λογικού και Θρησκευτικού Στοχαστή
Email: panagiotisnounis@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου