Του Παναγιώτη Νούνη
Νομίζω οι υπεργενικεύσεις στην παρούσα περίπτωση δεν ωφελούν κανέναν. Δεν θα πάρουμε μια ειδική σπάνια περίπτωση, μιαν ανώμαλη και εξαίρεση των εξαιρέσεων και να την αναγάγουμε ως ισχύον και γενικόν σιωπηλό κανόνα μιας κοινωνίας.
Νομίζω, ότι το ζήτημα δεν είναι αν το όλο θέμα είναι σεξιστικό ή όχι... διότι η Αναλυτική Ψυχολογία, η Ψυχολογία του Βάθους, η Ψυχανάλυση, η Πατερική Θεολογία και «Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία» μας επεξηγούν, λίγο ή πολύ, ότι άπαντες ασυνείδητα ή υποσυνείδητα, λίγο ή πολύ, έχουμε «σεξιστικά» και άλλου είδους ζητήματα εξ αιτίας της απώθησις του Οιδιπόδειου συμπλέγματος.
Το ζήτημα κατά την γνώμη μου έγκειται αλλού: με ποιόν τρόπο κατορθώνεται η απόλυτη θεραπεία της προσωπικότητος του ανθρώπου; Με τον κοινωνικό σωφρονισμό, με τα ψυχοφάρμακα, με τις ψυχοθεραπείες;
Σήμερα όσο ποτέ άλλωτε, η θέση της γυναίκας στην κοινωνία έχει υπερτιμηθεί άμετρα, ενώ υποτιμάται, φτωχοποιείται και περιθωριοποιείται ο άντρας. Και το γεγονός ότι κουβαλούμε αβέρτα Φιλιππινίζες εις την Κύπρο, ως οικιακές βοηθούς, είναι εξ αιτίας της υπέρμετρης αλαζωνίας των ξιπασμένων νεόπλουτων γυναικών και ανδρών που η επαγγελματική καριέρα τους είναι υπέρ άνω του σπιτικού τους.
Μιας υποκριτικής κοινωνίας που επιθυμεί δούλους τζαί «μαυρούες» και παραγάγει σε κάθε χιλιόμετρο εν δυνάμει και εν εξελίξει ψυχοπαθείς για να έρθει μετά να τους κανιβαλλίζει για υπερθέαμα στην τηλοψία.
Άραγε, εν κατακλείδι πόσους «Ορέστηδες» εκκολάπτουμε και δημιουργούμε ως νοσηρά, νοσηροτάτη και διεφθαρμένη κοινωνία; Πόσοι βρίσκονται ανάμεσά μας; Μέσα μας;!
Του Παναγιώτη Νούνη
Θεο-Λογικός και Θρησκευτικός Στοχαστής
@: panagiotisnounis@gmail.com
*Παραθέτω αυτούσιο και φωτογραφημένο το σχόλιο της ακαδημαϊκού κ. Mary Koutselini η οποία μας ενέπνευσε τα γράψουμε μερικές στοχαστικές αράδες για το ζήτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου