Χιουμοριστικός προβληματισμός επί του καναπέως -με σατέν από μετάξι- της Βουλής των Αντιπροσώπων και το παραμύθι με το «Παλάτι με τους 77 Καθρέφτες»
Με αφορμή την αποκάλυψη για δαπάνη τουλάχιστον 77.000 ευρώ για την ανακαίνιση του κυλικείου της Βουλής — χωρίς τεκμηριωμένη και διαφανή διαδικασία προσφορών — εκφράζουμε τον έντονο προβληματισμό μας.
Μην επεκταθώ και σε λοιπούς άλλους αρχοντοχωριατισμούς από θεσμικούς αξιωματούχους καθότι αυτά έρχονται στην δημοσιότητα, καθώς και οι λίθιοι κεκράξονται!
Ευχαριστούμε θερμά όσους αποφάσισαν να «επενδύσουν» το ελάχιστο ποσό των 77.000 ευρώ στο κυλικείο της Βουλής!...Μεταξύ μας, απολαμβάνω ιδιαίτερα το σατέν από μετάξι επί του καναπέως. Και είμαι βαθιά ευγνώμων στην Δημοκρατία μας που δεν κάθομαι πλέον σε χιλιοτρυπημένους και στραπατσαρισμένους καναπέδες. Και αυτήν την ιδιαίτερη υφή της προβατίνας στα χερούλια στις καρέκλες, αισθάνομαι ένας γνήσιος Αρχοντοχωριάτης με τις ποδίνες.
Πολυτελείς καρέκλες, μάρμαρα (ή κάτι σαν μάρμαρα ή σαν γρανίτες), καθρέφτες για να θαυμάζουμε -πλην του Νάρκισου εαυτούλη μας- την αρχοντοχωριάτισσα και ξιπασμένη Δημοκρατία μας.
Μπορεί να μην έγινε διαγωνισμός, αλλά τουλάχιστον έγινε... μία ιδιότυπη και καλλιτεχνική επίπλωση επιπέδου για Βουλή. Εντάξει, μην εξοργίζεστε άδικα, τουλάχιστον έχουμε φινέτσα και ακριβά γούστα στις επιλογές συνθέσεων και επιπλώσεων χώρων των θεσμικών δημόσιων ιδρυμάτων μας.
Γιατί να διαμαρτυρόμαστε; Δεν ήταν σιόρ και 177.000€!
Ήταν μόνο, και μόνο, στην απέριττη και ταπεινή τιμή των 77.000!...
Όπως λέει και η Γραφή: «εβδομηκοντάκις επτά», όχι απλά συγχωρήσεις – αλλά 77 χιλιάδες ξυλιές στις τσέπες μας, στις τσέπες των συνταξιούχων μας, στις τσέπες των απόρων και μη εχώντων τα βασικά αξιοτίμων συμπολιτών/τριών μας.Η πολιτική τάξη, νομίζω, αν και είμαι μαθητευόμενος μάγος σε όλα αυτά, οφείλει εικάζω να δίνει το παράδειγμα της πολιτικής λιτότητας, της σεμνότητας και της διαφάνειας.
Το δημόσιο χρήμα δ ε ν είναι μάλλον προσωπική υπόθεση και ιδιόκτητα χωράφια ή αμπέλια των εκάστοτε πλειοψηφιών ή ταγών – αλλά ανήκει στους πολίτες, δηλαδή σε όλους εμάς, που το συνεισφέρουν με κόπο και μόχθο από το ζην τους.
Εν μέσω του νέου προκλητικού σκανδάλου αλόγιστης μάλλον διασπάθισης δημοσίου χρήματος (χωρίς τον απαιτούμενο ακριβοδίκαιο και διαφανή διαγωνισμό προσφορών) που έλαβεν θέα στην δημοσιότητα με την ανακαίνιση νέων και πολυτελών επίπλων στο εσωτερικό του κυλικίου της Βουλής με την αγορά:
28 πολυτελών καρεκλών με ιδιαίτερη υφή ρούχου και σχεδιασμό.
12 τραπεζάκια με μάρμαρο ή γρανίτη (δεν έχω ιδέα).
10 καρέλεκλες ως πολυθρονάκια ατομικά.
2 όρθιους καθρέφτες (με ντουλάπι στην βάση τους)
1 καθρέφτης οριζόντιος με έπιπλο παρά τω πλευρώ του ένα κομψό τραπέζι. κ.ο.κ.
Όλα τα προηγούμενα στοίχησαν στον φορολογούμενο το ελάχιστο ποσόν των 77.000 ευρώ!...
Να λέμε δόξα τω Θεώ και να είμαστε βαθιά ευγνώμονες σε όσους συμμετείχαν και αποφάσισαν την εν λόγω ανακαίνιση, που δεν μας στοίχισε η όλη φάση 177 ή/και 200.000 ευρώ. Γιατί διαμαρτύρονται ορισμένοι;
Τί είναι 7.000 ευρώ τί 77.000... σημασία έχει ο συμβολισμός του 7 και 77... εβδομηκοντάκις επτά ξυλιές στις τσέπες των ψηφοφόρων των μεγάλων κομμάτων της διαπλοκής.
Του Παναγιώτη Νούνη
4 Ιουνίου, 2025
---------------------------
«Η Βουλή, ένα Spa πολυτελείας – για τα κουρασμένα παλικάρια της Δημοκρατίας»
Κάποτε η Βουλή των Αντιπροσώπων ήταν ναός της Δημοκρατίας.
Τώρα, με την τελευταία «ανακαίνιση» του κυλικείου, θυμίζει περισσότερο ένα εντυπωσιακό showroom ιταλικού σαλονιού ή lobby πεντάστερου spa στα νησιά Φίτζι Φίτζι.
Σαν να μπήκε βαλτός ο εργολάβος interior designer στο Κοινοβούλιο και είπε:
— "Εδώ δεν μιλάμε για απλούς εκπροσώπους του λαού… μιλάμε για VIP φιλοξενούμενους του ΔΝΤ και της λοιπής Ευρωπαϊκής Αριστοκρατίας του Γούστου!"
Έτσι, με 77.000 ευρώ και χωρίς τις βαρετές λεπτομέρειες ενός διαγωνισμού προσφορών (ποιος έχει χρόνο για τέτοια γραφειοκρατικά και ανόητα πράγματα…), προστέθηκαν:
Καρέκλες με υφή γούνινου ρούχου… ώστε να κάθεται πάνω τους και η κοινοβουλευτική αξιοπρέπεια.
Τραπέζια μαρμάρινα ή γρανιτένια – για να έχει η διαπλοκή μας ένα στέρεο τραπέζι να ακουμπά, με δωράκια κάτω από το τραπέζι.
Καθρέφτες! Ναι, καθρέφτες, για να βλέπουν οι Βουλευτές τον εαυτό τους και να τους υπενθυμίζουν ότι… όντως υπάρχουν!
-Θαυμάζω την μούρη μου, ταλαίπωρε ψηφοφόρε, άρα υπάρχω!...
Την επόμενη φορά, ίσως να προστεθεί και:
«Πολυθρόνες μασάζ», για το άγχος των νομοσχεδίων και για λοιπές επηδευμένες τροπολογίες.
«Τζακούζι» κομματικής συνεννόησης, όπου λύνονται όλα με ένα εξαίσιο αφρόλουτρο.
Και γιατί όχι; «Αρωματοθεραπεία» με άρωμα εκλογών. Γιατί όχι;
Γιατί να σπαταλάμε τον ιδρώτα του φορολογούμενου σε σχολεία, φάρμακα, νοσοκομεία και αναγκαίες υποδομές, όταν μπορούμε να τον μετατρέπουμε σε βελούδο, σατέν, γούνινα καρκελάκια, μάρμαρο και καθρέφτες πολυτελείας των δημοκρατικών μας αντανακλάσεων;
Why not?
Του Παναγιώτη Νούνη
5 Μαΐου, 2025
------------------------------
«Το Παλάτι των 77 Καθρεφτών»
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα βασίλειο όχι και πολύ μακριά, που το έλεγαν «Δημοκρατία της Καρέκλας».
Το βασίλειο είχε πολλούς υπηκόους, φτωχούς και κουρασμένους, αλλά ένα πράγμα είχαν όλοι κοινό: πλήρωναν φόρους.
Φόρους για τα γεφύρια, για τους δρόμους, για τις λέξεις που έλεγαν, ακόμα και για τις ανάσες τους ή και για τις σκέψεις τους όσονούπω.
Στο κέντρο του εν λόγω βασιλείου υψωνόταν το περίφημο «Παλάτι των Αντιπροσώπων», όπου συγκεντρώνονταν οι διαβόητοι άρχοντες και αριστοκράτες γαλαζοαίματοι που είχαν εκλεγεί από τον λαό — αν και συχνά επάνω στο μεθυστικό παίγνιο της αρχομανίας τους ξεχνούσαν στην πραγματικότητα ότι ο λαός υπήρχε.
Μια μέρα, οι αυλικοί αποφάσισαν ότι το κυλικείο του Παλατιού ήταν φτωχικό. Τί ήτανε δηλαδή; Ένα μέρος για νερό και καφέ; Όχι! Έπρεπε να αντανακλά την αρχοντιά τους, είπαν. Και τότε μπήκε σε εφαρμογή το «Μεγάλο Σχέδιο της Καλοπέρασης».
Κάλεσαν τους σοφούς ξυλουργούς και τους γλύπτες του βασιλείου και τους είπαν:
– Θέλουμε 28 καρέκλες από ύφασμα βασιλικό.
– Θέλουμε 12 τραπέζια από πέτρα που να μην σπάει με τίποτα – μαρμάρινη ή γρανιτένια, ό,τι πιο ακριβό βρείτε.
– Θέλουμε καθρέφτες! Πολλούς καθρέφτες!
– Θέλουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας και να λέμε: «Εύγε μας! Καλά κυβερνούμε και νομοθετούμε!»
Εντάξει, και ποιός δεν θέλει να διανυκτερεύσει σε πολυτελή και ιδιάιτερα δωμάτια ξενοδοχείου χωρίς καθρέφτες;
Όταν τελείωσε η ανακαίνιση, όλοι οι άρχοντες μαζεύτηκαν στο κυλικείο και κάθισαν στις βελούδινες καρέκλες τους με ικανοποίηση. Έπιναν τον καφέ τους και κοιτάζονταν στους καθρέφτες λέγοντας:
— Μα πόσο άξιοι, ωραίοι, τυχεροί είμαστε…
Και όταν ήρθε τελικά ο λογαριασμός – μόνο 77.000 φλουριά! – είπαν:
— Ευτυχώς!! Θα μπορούσε να ήταν και 177.000! Να πούμε και ένα "δόξα τω Θεώ"!...
Και έτσι στο βασίλειο κυλούσαν όλα ήσυχα. Οι πολίτες μάζευαν τα ψίχουλά τους και πλήρωναν, πλήρωναν, πλήρωναν..., πλήρωναν, και οι Άρχοντες έβλεπαν την αντανάκλασή τους μέσα από 77 καθρέπτες και ένιωθαν σπουδαίοι.
Ναι αλλά ξεχνούσαν, ότι η ναρκισιστική σπουδαιότητά τους οφειλόταν στον μόχθο, στα βάσανα, στις ηδονές και οδύνες ενός φιλότιμου και εργατικού σπουδαίου λαού.
Και λένε πως από τότε, όποιος κοιταχτεί σε εκείνους τους 77 καθρέφτες του Παλατιού, δεν βλέπει μοναχά τον εαυτό του, αλλά ενδεχομένως… βλέπει τον λογαριασμό του ρεύματος, βλέπει τις εξαφανισμένες συντάξεις, βλέπει μία στασιμότητα και αποκοπές μισθών και όχι μόνον.
Αυτή είναι η ζωή που θέλουμε; Αυτό το παραμύθι;
Του Παναγιώτη Νούνη*
6 Ιουνίου, 2025
------------
*Κοινοβουλευτικός Συνεργάτης,
του Βουλευτού της Βουλής των Αντιπροσώπων
κ. Ανδρέα Θεμιστοκλέους,
προέδρου του Δ.Ε.Κ. (=Δημοκρατικού Εθνικού Κινήματος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου