Ένα Καταδικαστήριο που άρχισε χωρίς Κατηγορητήριο και τέλειωσε χωρίς Κατηγορούμενο
(Ένα μικρό θεατρικό για την υπόθεση του Τυχικού)
ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ – Η ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
– Συγκαλείται το ανώτατο Εκκλησιαστικό Καταδικαστήριο… αν και δεν το είπαμε έτσι στην πρόσκληση, για να είναι έκπληξη.
(ψιθυριστά στους άλλους) – Του στέλνουμε μετά το κατηγορητήριο ή πριν την καταδίκη;
Γραμματέας (κοιτά απορημένος):
– Μα… δ ε ν υπάρχει κατηγορητήριο Μακαριώτατε. Μας έδωσες απλά το καταδικαστήριο σε PowerPoint.
Πρόεδρος:
– Ωραία. Τότε ας μ η ν μιλήσουμε για τις κατηγορίες. Δεν έχει κανένα νόημα να μας απασχολούν οι κατηγορίες, μιας και υφίστανται. Ας περάσουμε στο ψητό άψε-σβήσε και κατευθείαν στην απόφαση του ιερού Καταδικαστηρίου μας!...
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ – Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ
Τυχικός (σηκώνει χέρι ήρεμα):
– Συγγνώμη άγιοι Πατέρες... Με συγχωρείτε, αλλά θα μπορούσατε άγιοι Συνοδικοί να δω γραπτώς για να έχω γνώση για τι ακριβώς με κατηγορείτε;
Πρόεδρος (ενοχλημένος):
– Δεν έχει καμμία σημασία Τυχικέ. Το πνεύμα της κατηγορίας είναι γνωστό τοις πάσι. Έχουμε καμμιά 40αρια σελίδες με κατηγορίες, μη χάνουμε χρόνο.
Μάρτυρας Κατηγορίας (ως απο μηχανής θεός εμφανίζεται ως Φάντασμα):
– Κάτι άκουσα, δεν θυμάμαι πού και πότε, αλλά σίγουρα είχε σχέση με το μνημόσυνο του Θεσσαλονίκης και του Αμερικής ή μήπως ήταν… γαμοβαφτήσια; Όχι, ήταν μάλλον η υπερβολική συμπάθεια και προσευχή του για τον λαό μας;
Πρόεδρος:
– Ο λαός δ ε ν είναι κριτήριο αθωότητας! Δεν είμαστε δημοκρατία στην Εκκλησία – είμαστε μία συνοδική επισκοπομονιστική πλειοψηφία!
ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ – ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗ
Γραμματέας (διαβάζει):
– «Αποφασίζεται, κατά πλειοψηφία 10-6, η έκπτωσις του Μητροπολίτου Πάφου από τον Θρόνο του. Χωρίς κατηγορητήριο. Χωρίς εισαγγελέα. Χωρίς δικηγόρο. Αλλά με όλη μας την αγάπη… τον καταδικάζουμε να είναι στην υπηρεσία της Εκκλησίας ως έκπτωτος και αποκεφαλισμένος, χωρίς μήτρα!»
Τυχικός (ιλαρότατος):
– Δηλαδή… μου απαγγείλατε μία καταδικαστική απόφαση χωρίς ποτέ να μου δώσετε τις κατηγορίες γραπτώς και χωρίς να με δικάσετε κανονικά;
Πρόεδρος:
– Ε, δεν είπαμε ποτέ μας ότι είμαστε τυπικοί σε αυτά τα αργόσχολα πράγματα. Είπαμε ότι είμαστε πνευματικοί, και το πνεύμα μας όπου θέλει πνει, πότε στον Άρχοντα του Φωτός και πότε στον άρχοντα της σκιάς... ελέω καύσωνος.
Γραμματέας:
– Να γράψω εν τέλει «παμψηφεί» ή να πω «όσοι ψήφισαν, ψήφισαν, και ας το πάρει το ποτάμι άγιοι Πατέρες»;
ΠΡΑΞΗ ΤΕΤΑΡΤΗ – Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ
Πρόεδρος (με στόμφο):
– Και τώρα, ας αποχωρήσει ο τέως άγιος Πάφου για να μην επηρεάσει το αποτέλεσμα της μυστικής μας καταδικαστήριας απόφασης, που a priori ελήφθη στα μυστικά δώματα της Αρχιεπισκοπής, λόγω δημοσίου συμφέροντος, για να αντικόψουμε τον μανιώδη άγιο Λεμεσού που κυριάρχησε στην ιΜ Πάφου και μας υποκλέψει το Χρυσόμαλλο Δέρας.
Τυχικός (βγάζει σαν από Zen μοναστήρι μία βεντάλια):
– Όποιος διώκεται χωρίς δίκη, καταδικάζει πρώτος τους διώκτες του. Ωμμμ...
Πρόεδρος:
– Αυτά είναι βουδιστικές ανοησίες. Εμείς έχουμε χριστιανική ηθική και παράδοση!
Τυχικός:
– Ναι, και ο Πιλάτος μετά των συν αυτώ Φαρισαίων του Σαχεντρίν είχαν πρωτόκολλο Καταδικαστηρίων, σε ηθική και βιολογική εξόντωση των εχθρών τους.
ΑΥΛΑΙΑ
Φωνή από τα βάθη της σκηνής:
– 7.000 υπογραφές. 65% διαφωνία. Καιρός η Δικαιοσύνη να φορέσει ξανά το ράσο της, μην αποκαλύπτεται η γύμνια της, όχι για ηθικούς λόγους, αλλά καθότι είναι αντιαισθητική και ώζουσα λίπους.
«Το Σπαθί του Σοφού δεν κόβει· αλλά γυαλίζει την αλήθεια με το φως της σιωπής.» — Παροιμία από το Ζεν και… την Εκκλησία που θα ’πρεπε να είναι.
Του Παναγιώτη Νούνη
Ελεύθερος Στοχαστής
14 Ιουνίου, 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου